Ալերգեններ կարող են հանդիսանալ հետևյալ բույսերը. ծառերը և թփերը՝ կեչի, լաստենի, պնդուկենի, կաղնի, թխկի, բարդի, մոխրենի, կնձնի և այլն: Մոլախոտերը՝ խատուտիկ, կանեփ, եղինջ, օշինդր, գորտնուկ և այլն: Այս բույսերի ծաղկման շրջանին համապատասխան՝ առանձնացվում են ալերգիկ հիվանդությունների սրման երեք փուլ. առաջին՝ գարնանը ծառերի ծաղկման շրջանում (ապրիլ, մայիս), երկրորդ՝ ամռանը (հացահատիկավորների ծաղկափոշի՝ հունիս, հուլիս), երրորդ՝ աշնանը (մոլախոտերի ծաղկափոշի՝ օգոստոս-հոկտեմբեր)

Չնայած ալերգիա կարող է առաջանալ ցանկացած սննդամթերքի նկատմամբ՝ ամենատարածված ալերգեններն են կաթը, ձուն, ձուկը, խեցգետնակերպերը, սոյան, ցորենը և ընկուզեղենը, հատկապես՝ գետնանուշը:Ոմանց մոտ ալերգիա է առաջանում սուլֆիտների նկատմամբ՝ քիմիական նյութեր, որոնք օգտագործվում են սննդամթերքի, օրինակ՝ չրերի և չորացված բանջարեղենի գույնը պահպանելու համար: Ռեակցիան դրսևորորվում է դժվարացած շնչառության կամ շոկի տեսքով սուլֆիտ պարունակող սննդի ընդունումից հետո: Սուլֆիտները կարող են նաև ասթմայի սուր նոպա առաջացնել:

Ալերիգիա առավել հաճախ առաջացնում են շների և կատուների մազերը, մաշկի մասնիկները: Հատկապես վտանգավոր են կատուների մազերը: Անկախ տեսակից՝ կարճամազ թե երկարամազ կատուների մազերը նույնքան վտանգավոր են: Կենդանիների թքի և մեզի նկատմամբ նույնպես հնարավոր է ալերգիկ ռեակցիա:  Ալերգիայի պատճառ կարող են լինել նաև փափուկ կահույքի և բարձերի միջուկ ծառայող տարբեր կենդանիների բուրդն ու մազերը: Միջատները՝ հատկապես տնային փոշու տզերը, խավարասերները , հազվադեպ ալերգիա կարող են առաջացնել ցեցերը, մրջյունները: